Relikwie bł. Jana Pawła II zostały wprowadzone w niedzielę 30 września, w dniu odpustu parafialnego, do kościoła pw. Świętych Archaniołów Rafała i Michała w Aleksandrowie Łódzkim. Uroczystościom przewodniczył proboszcz łódzkiej parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego ks. inf. Andrzej Dąbrowski, który w procesji wniósł do świątyni relikwiarz z kroplą krwi błogosławionego Papieża, a następnie sprawował Mszę św. w intencji parafian. Podczas Eucharystii ks. inf. Dąbrowski poświęcił nowe tabernakulum i ołtarz dedykowany bł. Janowi Pawłowi II, a także kaplicę wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu oraz marmurową posadzkę w prezbiterium i malaturę kościoła. Dekanat aleksandrowski reprezentowali: ks. Jarosław Leśniak, ks. kan. Stanisław Łaski, ks. Andrzej Pełka, ks. Piotr Bratek, o. Mirosław Skrzydło OMI. Przybyli także: ks. kan. Kazimierz Ciosek, ks. kan. Stanisław Dwornik - dziekan karsznicki, ks. kan. Tomasz Owczarek - proboszcz parafii Parzno, ks. Krzysztof Cyran SDB.
Uczestników święta wspólnoty parafialnej, wśród których byli przedstawiciele lokalnych władz samorządowych, parlamentarzyści, druhowie OSP ze sztandarami, parafianie i wierni z innych parafii, powitał proboszcz miejsca, a zarazem dziekan aleksandrowski - ks. kan. Leszek Druch.
- W związku z wprowadzeniem do tutejszej świątyni relikwii bł. Jana Pawła II nie można pominąć wydarzenia, które miało miejsce na Placu św. Piotra w Rzymie 13 maja 1981 r. - mówił w kazaniu poświęconym bł. Papieżowi ks. inf. Andrzej Dąbrowski. - Wtedy to Ojciec Święty został postrzelony przez zamachowca. Z tamtego czasu pochodzi kropla krwi bł. Jana Pawła II - relikwia pierwszego stopnia. Niechaj ta relikwia będzie dla tej wspólnoty parafialnej, a także dla wszystkich mieszkańców Aleksandrowa Łódzkiego znakiem szczególnej bliskości z bł. Janem Pawłem II, a przede wszystkim znakiem łączności z jego nauczaniem, które pozostawił nam podczas pielgrzymek do Ojczyzny. Oby pamięć o nim była tutaj żywa i stawała się motywem waszego życia i nadziei - apelował Ksiądz Infułat.
Po Eucharystii ks. inf. Dąbrowski poprowadził procesję eucharystyczną ulicami w pobliżu kościoła. Na koniec udzielił wszystkim błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem, po czym wierni mogli ucałować relikwie bł. Jana Pawła II.
Pamiątkowy kalendarz parafialny, strona internetowa, gazetka parafialna, nowe organy i wiele ciekawych inicjatyw duszpasterskich - tak parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Kazimierzy Wielkiej przygotowywała się do jubileuszu 350-lecia istnienia kościoła parafialnego. Był on uroczyście obchodzony 14 września, z wprowadzeniem relikwii bł. Jana Pawła II. Obecność relikwii polskiego Papieża to także wyraz wiary w obcowanie świętych, o czym Kościół przypomina 1 i 2 listopada.
Po kilku tygodniach, w których jego krótkie wypowiedzi dla prasy po opuszczeniu Castel Gandolfo wywołały kontrowersje, papież Leon XIV postanowił zmienić strategię. We wtorek, opuszczając rezydencję papieską, nie zatrzymał się przed dziennikarzami ani nie odpowiadał na pytania, wybierając milczenie, które wielu interpretuje jako gest ostrożności i jasności.
Do tej pory każdy wyjazd papieża z Castel Gandolfo stawał się regularnym wydarzeniem medialnym. Reporterzy i korespondenci watykańscy czekali na jego krótkie, często nieformalne komentarze, które szybko były rozpowszechniane. Spontaniczne wypowiedzi papieża - czasem o charakterze duszpasterskim, innym razem osobistym - trafiały na pierwsze strony gazet.
Przypomnij sobie słowa Matki Bożej z Fatimy o konieczności odmówienia przez Franciszka Marto wielu różańców. Wizjoner do końca swego krótkiego życia odmawiał tę modlitwę codziennie, wielokrotnie. Odchodził na bok, by nienagabywany do zabaw z rówieśnikami sięgać po różaniec. Nie chciał biegać wokół spraw tego świata, chciał biec do Nieba. Jego różaniec był „wędrówką”.
Długa wędrówka – a ta jest właśnie taka – jest zawsze wysiłkiem. Jest nużąca, wiąże się nawet ze zmęczeniem i bólem. Wszystko rekompensuje perspektywa osiągnięcia wyznaczonego celu. W przypadku różańca-wędrówki jest podobnie. Nie jest on przyjemnością, lecz trudem drogi. Nie musisz go nawet lubić! Możesz traktować go jako pokutę i właśnie to przede wszystkim ofiarować Niebu. Bo łatwo jest robić to, co lubimy, co sprawia nam przyjemność. Wiele większą zasługę ma ten, kto umie się przemóc, zmotywować i wykonać rzeczy wiążące się w wysiłkiem i cierpieniem. Każdy paciorek jest jak kolejny mały krok w stronę Nieba. Niebawem znajdziesz się tak blisko niego, że zauważysz zmiany. Coś z niebieskiego światła zacznie Cię nasączać, z wolna zaczniesz dostrzegać, że stać Cię na rzeczy tak niemożliwe jak zapomnieć głębokie urazy czy przebaczyć wielkie krzywdy… Odmawiasz różaniec jako wędrówkę, a ten owocuje w Twoim życiu nie dzięki Twej modlitwie dającej Ci radość, zanurzającej Cię w kontemplacji Boga, lecz dzięki modlitwie, która jest wysiłkiem kroczenia pod górę, by z każdym krokiem znaleźć się bliżej Nieba. Nielubiony i nierozumiany różaniec jako akt pokuty? Tak, bardzo owocnej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
