Chiny: MSZ zapewnia o "pozytywnym stanowisku" wobec Watykanu
Chiny zajęły "pozytywne stanowisko" w sprawie poprawy stosunków z Watykanem – oświadczyła w poniedziałek rzeczniczka chińskiego MSZ Mao Ning poproszona o komentarz odnośnie gestów papieża Franciszka wobec ChRL uczynionych podczas pielgrzymki do Mongolii.
W depeszy wystosowanej z samolotu do prezydenta ChRL Xi Jinpinga papież zapewnił go o swych modlitwach o pomyślność kraju i przekazał błogosławieństwo jedności i pokoju. W niedzielę z kolei na ręce hongkońskich biskupów złożył pozdrowienia "szlachetnemu narodowi chińskiemu".
Jak ujawnił w ubiegłym tygodniu jezuicki portal America, komunistyczne władze w Pekinie zakazały chińskim biskupom wyjazdu na spotkanie z papieżem w Ułan Bator.
Mao Ning stwierdziła, że "Chiny utrzymują komunikację z Watykanem", jednak uchyliła się od odpowiedzi na pytanie, czy Pekin odwzajemni gesty wykonane przez głowę Kościoła katolickiego.
W 2018 roku Stolica Apostolska podpisała z Chinami "tymczasowe porozumienie", na mocy którego nominacje biskupie mają być zatwierdzane przez obie strony, jednak Watykan dotychczas kilkukrotne informował, że strona chińska naruszyła warunki umowy.
Rzeczniczka chińskiego MSZ zapewniła podczas briefingu o "pozytywnym stanowisku" w kwestii poprawy stosunków, ale nie odniosła się do pytania, czy dalszy ich rozwój będzie się wiązał z jakimikolwiek warunkami wstępnymi. (PAP)
Ordynariusz chińskiej diecezji Wenzhou, bp Zhu Weifang, przeprasza za milczenie wobec antychrześcijańskiej kampanii władz prowincji Zhejiang. W tej jednej z najbardziej schrystianizowanych prowincji Chin komunistyczne władze od kilku miesięcy burzą kościoły bądź obalają z nich krzyże, a na protesty odpowiadały brutalnymi szykanami.
Ordynariusz chińskiej diecezji Wenzhou przeprasza za milczenie wobec antychrześcijańskiej kampanii władz prowincji Zhejiang. Reżimowy, lecz uznany przez Stolicę Apostolską 87-letni bp Zhu Weifang zabrał głos dopiero w ubiegły czwartek. W wydanym wówczas liście pasterskim przeprasza za opieszałość. Z całą stanowczością potępia kampanię władz, nazywając ją błędną i niesprawiedliwą.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout.
Nie zawsze zdenerwowanie, złość czy furia są moralnie karygodne. Raczej nie lubimy być pod wpływem nieprzyjemnych emocji. Delektowanie się spokojem jest dalece bardziej miłe. Tęsknimy za błogostanem, który młodzi określają słowem: chillout. W czasach napiętych terminarzy czy nadużywania social mediów, które trzymają nas w napięciu, a potem pozostawiają w stanie zbliżonym do stuporu lub depresji, to normalne. Bardzo potrzebujemy „świętego spokoju”. Nie zawsze jednak jest on ideałem ewangelicznym. Jeśli chcę zachować dobrostan, nie mogę odwracać głowy od ludzkiej krzywdy, która dzieje się na moich oczach. Nie wolno mi nie reagować, nawet wzburzeniem, gdy trzeba kogoś ostrzec przed niebezpieczeństwem, obronić przed agresorem czy zaangażować się w schwytanie złoczyńcy. Nie mogę wtedy powiedzieć: „to nie moja sprawa”, „od tego są inni”albo „co mnie to obchodzi”. To tchórzostwo. Tak rozumiany „święty spokój” jest nieprawością albo tolerancją zła. Jak mógłbym przymykać oko, gdyby ktoś popychał bliźniego na drogę upadku. Czy jest godziwe nieodezwanie się przy stole – dla zachowania pozytywnych wibracji – kiedy trzeba bronić ludzkiej i Bożej prawdy? Czy milczenie w sytuacji kpiny z dobra, altruizmu czy świętości jest godne chrześcijanina? Czy kumplowskie poklepywanie po ramieniu w imię „przyjaźni”, kiedy trzeba koledze zwrócić uwagę, upomnieć go lub nawet nim wstrząsnąć, uznamy za cnotę? Nawet kłótnia może być święta! Wszak istnieje święte wzburzenie. Jan Paweł II krzyczał do nas wniebogłosy, upominając się o świętość małżeństwa i rodziny oraz o ewangeliczne wychowanie potomstwa. Współczesna tresura, nakazująca tolerancję wszystkiego, wymaga sprzeciwu, czasem nawet konieczności narażenia się grupom uważającym się za wyrocznię. Jezus powiedział: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię (Łk 12, 49). To też Ewangelia. Myślę, że zdrowej niezgody na niecne postępki, zwłaszcza te wykonywane pod płaszczykiem „zbożnych” czynności czy „szczytnych celów”, uczy nas dzisiaj Mistrz z Nazaretu. Primum: zauważyć ten proces czający się we mnie. Secundum: być krytycznym wobec świata. W dzisiejszej Ewangelii Zbawiciel jest naprawdę zdenerwowany, widząc, co zrobiono z domem Jego Ojca. Nie używa gładkich słów i dyplomatycznych gestów. Zagrożona jest bowiem wielka wartość. Najważniejsza świątynia świata miała za cel ukazanie Oblicza Boga prawdziwego i przygotowanie do objawiania jeszcze wspanialszej świątyni, dosłownej obecności Boga wśród ludzi – Syna Bożego. Na skutek ludzkich kalkulacji stała się ona niemal jaskinią zbójców, po łacinie: spelunca latronum. Dlatego reakcja Syna Bożego musiała być aż tak radykalna. Jezusowy gest mówi: w tym miejscu absolutnie nie o to chodzi! „Świątynia to miejsce składania ofiar miłych Bogu. Pan Jezus złożył swojemu Przedwiecznemu Ojcu ofiarę miłości z samego siebie. Ta Jego miłość, w której wytrwał nawet w godzinie największej udręki, ogarnia nas wszystkich, poprzez kolejne pokolenia i każdego poszczególnie, kto się do Niego przybliża” (o. Jacek Salij). O to chodzi w autentycznym kulcie świątynnym.
Jak wygląda życie codzienne Kościoła, widziane z perspektywy metropolii, w której ważne miejsce ma Jasna Góra? Co w życiu człowieka wiary jest najważniejsze? Czy potrafimy zaufać Bogu i powierzyć Mu swoje życie? Na te i inne pytania w cyklicznej audycji "Rozmowy z Ojcem" odpowiada abp Wacław Depo.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
