W sobotę 20 października br. w diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy odbyła się pierwsza Sesja Plenarna I Synodu Diecezji Toruńskiej. Synod został zwołany dekretem Biskupa Toruńskiego z dnia 7 czerwca br. Uroczyste rozpoczęcie Synodu nastąpiło 23 czerwca br. W dekrecie powołującym Synod bp Andrzej Suski napisał m.in.: „Synod zwołany w piętnastym roku od utworzenia diecezji toruńskiej przez Ojca Świętego Jana Pawła II ma na celu pełniejsze dostosowanie działalności duszpasterskiej do wymogów nowej ewangelizacji oraz ustanowienie kościelnego prawa partykularnego według norm Kodeksu Prawa Kanonicznego, zaleceń Stolicy Apostolskiej i postanowień II Polskiego Synodu Plenarnego. (...) Jako zgromadzenie wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, Synod świadczy pomoc biskupowi diecezjalnemu dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej (zob. kan. 460 KPK). W tym zgromadzeniu biskup diecezjalny wypełnia w sposób uroczysty swój urząd i posługę duszpasterską w powierzonej sobie owczarni (por. Instrukcja «Ecclesiae imago», 163)”.
Wszyscy członkowie Synodu oraz Komisje Synodalne zostały powołane przez Biskupa Toruńskiego osobnymi dekretami. Rozpoczynając prace Synodu, Biskup Toruński wystosował list do diecezjan w którym pisze, że: „Jest to zgromadzenie wezwanych zgodnie z prawem duchownych, zakonników i świeckich, na którym biskup - korzystając z pomocy specjalistów w zakresie wiedzy teologicznej, pasterskiej i prawniczej, jak również wysłuchując zdania różnych zespołów - wypełnia w sposób uroczysty urząd i posługę pasterzowania swoją owczarnią, dostosowując do lokalnych warunków przepisy i normy Kościoła powszechnego, wytyczając drogę i sposoby pracy apostolskiej, rozwiązując trudności o charakterze ogólnym, korygując błędy w zakresie doktryny i obyczajów, jeśli takie ujawniają się w diecezji. Synod diecezjalny daje również okazje do sprawowania świętych czynności, które najbardziej przyczyniają się do spotęgowania gorliwości apostolskiej lub nowego zapoczątkowania jej w całej diecezji. Synodowi przewodniczy biskup diecezjalny i jest jedynym jego prawodawcą. Natomiast zgromadzeni na Synodzie z głosem doradczym mają świadczyć pomoc biskupowi dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej. Realizując swoje zadania, Synod powinien zaangażować całą wspólnotę wiernych diecezji i dążyć do odnowy życia religijno-moralnego”.
Uroczystej Mszy św. rozpoczynającej Sesję przewodniczył biskup toruński Andrzej Suski. Koncelebrowali wszyscy kapłani, członkowie Synodu obecni na Sesji. Ksiądz Biskup Andrzej w homilii podkreślił jeszcze raz potrzebę wytyczenia wspólnej drogi, jaką ma ukształtować Synod. Ma to być droga, którą podążać będzie diecezja toruńska w ciągu najbliższych lat. Jak podkreślił Biskup Andrzej: „Jest dla nas sprawą ważną, aby nowa diecezja toruńska, utworzona w znacznej części z diecezji chełmińskiej i fragmentu archidiecezji gnieźnieńskiej, ustaliła wspólną drogę w działalności duszpasterskiej i innych dziedzinach życia kościelnego. Zarazem ma być to wspólna droga z Kościołem powszechnym i Kościołami lokalnymi w Polsce, według wskazań Soboru Watykańskiego II, Kodeksu Prawa Kanonicznego Jana Pawła II oraz II Polskiego Synodu Plenarnego. Trzeba nam zatem Synodu diecezjalnego, aby wytyczając młodej diecezji drogę ku przyszłości, włączyć ją harmonijnie w drogę całego Kościoła”.
Po Mszy św. w kaplicy szkolnej odbyła się Sesja Plenarna. Sekretarz Synodu ks. dr Stanisław Cierkowski przypomniał program Sesji i uwagi proceduralne na temat obrad i głosowania. Prace pierwszej Sesji plenarnej skupiły się przede wszystkim na rozdziale „Wspólnota diecezjalna”. Przedstawiano poszczególne statuty i poprawki do statutów, które napłynęły do Sekretariatu Synodu, a potem odbyła się rzeczowa dyskusja, po której następowało głosowanie nad przyjęciem statutów z poprawkami lub bez poprawek, albo za ich odrzuceniem.
Na zakończenie podano termin kolejnej, grudniowej Sesji Plenarnej Synodu.