Dziś we wszystkich świątyniach naszej diecezji wspominamy dzień, w którym dokonał się uroczysty akt ich poświęcenia. Obrzęd ten jest niezwykle ważnym wydarzeniem w życiu każdej wspólnoty, gdyż właśnie wtedy oddaje się Bogu kościół na własność. Kolejne obrzędy konsekracji, jak: poświęcenie wody i pokropienie nią ludu, namaszczenie olejem świętym ołtarza i ścian świątyni, okadzenie ołtarza i kościoła, a także przekazanie zapalonej świecy, od płomienia której zapalają się wszystkie świece przy ołtarzu i cały kościół wypełnia się blaskiem, niosą ze sobą bogactwo symboli i treści.

21 października Pasterz Kościoła sosnowieckiego dokonał konsekracji świątyni pw. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w Dąbrowie Górniczej. 7-tysięczna parafia czekała na ten moment od roku 1957. Kościół bowiem, choć stoi ok. 45 lat, nie był jeszcze konsekrowany z uwagi na ciągłe opory władz komunistycznych, które wciąż blokowały wszelkie poczynania kapłanów oraz ludzi świeckich w dziele wznoszenia świątyni.

Parafia pw. Chrystusa Króla w Dąbrowie Górniczej została erygowana w 1955 r., jednak wcześniej, bo od 1937 r., istniała w formie ekspozytury. Wówczas wierni gromadzili się na Mszach św. w murowanej kaplicy zaadaptowanej w budynku Kopalni "Flora". Gdy w roku 1948 budynek ten uległ ruinie, nabożeństwa odprawiano w bocznej kaplicy pw. św. Aleksandra, która mieściła się w parafii macierzystej pw. Matki Bożej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej. Pragnieniem mieszkańców tego obszaru było posiadanie własnego kościoła. "W tych czasach uzyskanie pozwolenia od władz na budowę świątyni graniczyło z cudem. Nie dawaliśmy jednak za wygraną. Nieustanne i nieustępliwe wyprawy do Warszawy w celu uzyskania takiej zgody przyniosły pożądany efekt" - wspominają starsi parafianie. Osobą wielce zasłużoną w tej sprawie była parafianka Janinia Orłowska, która - jak podaje kronika parafialna - zagroziła przedstawicielowi Ministerstwa przybyciem delegacji składającej się z kilkudziesięciu górników, gotowych zrobić wszystko dla uzyskania pozwolenia. Kilka dni później władze wystosowały pismo zezwalające na budowę nowej świątyni. W 1957 r. przy ul. Jana Ziemby 1 stanął długo wyczekiwany dom Boży. Szybko się jednak okazało, że jest zbyt mały, aby mógł pomieścić kilkutysięczną rzeszę wiernych. Dlatego też kolejni proboszczowie sukcesywnie rozbudowywali kościół. Znaczących zmian zarówno w wewnętrznym wystroju świątyni, jak i w zewnętrznej bryle kościoła dokonał obecny proboszcz, ks. kan Józef Dziurski. " Gdy 10 lat temu przyszedłem na tę placówkę duszpasterską, zdawałem sobie sprawę z ogromu prac, jakie należało tutaj wykonać" - wspomina Ksiądz Proboszcz. Dzisiaj wiadomo, że udało się osiągnąć wiele. Przede wszystkim wypiękniało wnętrze parafialnego kościoła, w którym każdy szczegół architektoniczny ma swoje uzasadnienie. W ołtarzu głównym króluje figura Chrystusa Króla. Zakupiono nowe stacje drogi krzyżowej, ławki, organy, wstawiono dębowe drzwi, zamontowano nowoczesne nagłośnienie oraz nową instalację elektryczną. W latach 1993/94 zostały dobudowane boczne nawy, a o wielkości pierwotnego kościoła świadczyć dziś może jedynie posadzka w nawie głównej. "Teraz świątynia wygląda jak nowa - jasna, przejrzysta, po prostu piękna i najważniejsze - jest nasza" - wyznają wierni dąbrowskiej wspólnoty.