26 sierpnia w święto Matki Boskiej Częstochowskiej na Jasnej Górze abp Wojciech Polak, prymas Polski wygłosił homilię, która zainspirowała mnie do kilku przemyśleń.

Prymas Polak w swojej wypowiedzi odwoływał się głównie do słów św. Jana Pawła II, a także papieża Franciszka. Podkreślił wymiar społeczny Ewangelii, wskazując, że chrześcijańska wolność nie ogranicza się wyłącznie do sfery ducha lecz promieniuje na życie wspólnoty narodowej: „Sto lat temu Ojczyzna nasza wybiła się na niepodległość. Przyszła dla niej godzina wolności. Na mapie Europy i świata znów pojawiło się słowo Polska. Staliśmy się prawdziwie wolni. Nie tylko więc w wymiarach osobistych, ale i w wymiarach społecznych, my, wszyscy, Polacy, mogliśmy wówczas za Apostołem Narodów do siebie zawołać: nie jesteś już niewolnikiem lecz synem. Jesteś synem i córką wolnego narodu. Jesteś synem i córką Niepodległej”. Świadomość wzajemnej zależności pomiędzy wolnością ducha a pomyślnością narodową nie należy do zbyt powszechnych w naszym społeczeństwie, dlatego te słowa uważam za szczególnie potrzebne. W tym kontekście warto przemyśleć czy naszą religijność nie zamykamy w gronie najbliższych i jak przekładamy ewangeliczną miłości na relacje sąsiedzkie, zawodowe, życie obywatelskie i polityczne.

Doceniony przez Prymasa wymiar społeczny Ewangelii oznacza według niego bardzo konkretne powinności: na Tobie i na mnie – jak przypominał nam wielokrotnie Jan Paweł II – ciąży wielki i święty obowiązek, trudne i odpowiedzialne zadanie, z którego nigdy nie można zrezygnować, a którego celem jest budowanie sprawiedliwej jedności wśród synów i córek jednej Ojczyzny. Dziś oznacza to także, że w tym budowaniu, w tym jednoczeniu się wokół wspólnego dobra, trzeba nam wszystkim pokory i otwarcia serca, trzeba nawrócenia i wzajemnej miłości, przebaczenia i pojednania, trzeba zaniechania wzajemnych uprzedzeń i niechęci, wyzbycia się zawiści i chęci zemsty…

Powyższe słowa stanowią wyraźne przesłanie dla podmiotów wywierających wpływ na kształt relacji w polskim społeczeństwie.

Należą do nich bez wątpienia rządzący, politycy, dziennikarze, uznane autorytety, naukowcy, edukatorzy; jednak kluczową rolę odgrywają „zwykli obywatele”. Prymas zwraca uwagę, że każdy z nas ma wpływ na klimat społeczny w kraju. Wzywa do mobilizacji w kierunku zaniechania wzajemnej społecznej nienawiści i nietolerancji w sferze przekonań. Dostrzega nadzieję w pojednaniu i zaprzestaniu eskalacji jałowego merytorycznie i toksycznego emocjonalnie sporu.

W podsumowaniu stwierdza: „Nie możemy też poprzestać na wspominaniu chwalebnej przeszłości. Trzeba nam wszystkim odważnie i mądrze angażować się w nasze trudne dziś, w naszą teraźniejszość, czyniąc wszystko dla wspólnego dobra, łącząc ludzi, a nie wciąż dzieląc”. Trudno o bardziej aktualną pointę i trafniejszą zachętę do narodowego pojednania. Kulminacja roku poświęconego Niepodległej zbliża się wielkimi krokami. Warto pomyśleć jak tego czasu nie zmarnować, czego sobie i Drogim Czytelnikom serdecznie życzę!