Fragmenty listów więziennych, pisanych na kilka chwil przed śmiercią, przez pięciu błogosławionych wychowanków oratorium salezjańskiego w Poznaniu, przeczytała w niedzielę 18 listopada podczas Verba Sacra wybitna aktorka Katarzyna Łaniewska. Specjalna prezentacja Verba Sarca odbyła się w poznańskiej katedrze z okazji obchodzonej w tym roku 70. rocznicy męczeńskiej śmierci bł. Piątki z Wronieckiej.

- Nie wyróżniali się niczym szczególnym, byli animatorami w oratorium, ministrantami, śpiewali w chórze, pomagali salezjanom – mówił w komentarzu do listów ks. Jarosław Wąsowicz SDB. Podkreślił, że to dom rodzinny i oratorium wpłynęły na heroiczną postawę młodych chłopców wobec Boga i ojczyzny. - W ich grypsach i listach więziennych wyróżniają się elementy religijne, które pomagały im przetrwać czas więzienia – mówił wicepostulator procesu beatyfikacyjnego męczenników II wojny światowej. Zwrócił uwagę na spokój, jaki uderza w listach oratorian. - Wynika on z pogodzenia się z wolą Bożą, z nadziei na spotkanie z kimś bliskim i z uporządkowania duszy – zaznaczył komentator.

Ks. Wąsowicz podkreślił, że to właśnie poznańscy oratorianie znaleźli się wśród pierwszej grupy męczenników II wojny światowej wyniesionych przez Jana Pawła II do chwały ołtarzy. - Okrągła rocznica ich męczeńskiej śmierci jest okazją, by odnowić przekonanie, że Eucharystia, spowiedź św. i wstawiennictwo Maryi pozwolą przetrwać największe przeciwności i pozostać wiernym Ewangelii, co dziś nie jest wcale łatwiejsze niż w czasach Piątki z Wronieckiej – stwierdził wicepostulator procesu beatyfikacyjnego męczenników II wojny światowej.

Poznańska Piątka to młodzi błogosławieni: Czesław Jóźwiak (23 lata), Edward Kaźmierski (23 lata), Franciszek Kęsy (22 lata), Edward Klinik (23 lata) i Jarogniew Wojciechowski (20 lat), wychowankowie salezjańskiego oratorium przy kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Poznaniu. Wszyscy chłopcy byli liderami katolickiej młodzieży. We wrześniu 1940 r. zostali aresztowani przez gestapo za przynależność do tajnej organizacji „Wojsko Ochotnicze Ziem Zachodnich”.

Więziono ich w Poznaniu w Forcie VII, Wronkach, Berlinie i Zwickau. W końcu skazano ich na śmierć jako zdrajców III Rzeszy. Wyrok wykonano przez zgilotynowanie 24 sierpnia 1942 r. w hitlerowskim więzieniu w Dreźnie. Zostali beatyfikowani przez Jana Pawła II 13 czerwca 1999 r. w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej.