Każdy człowiek nadaje życiu własny, niepowtarzalny kształt. Planuje dni, podejmuje codzienną pracę, odpoczywa, aby nabrać sił do wypełniania obowiązków wynikających z wykonywanego zawodu, pełnionego powołania czy stanu cywilnego. Chcemy żyć i coś z życia mieć.
Spotkanie ze śmiercią (na razie tylko śmiercią najbliższych, bliskich czy znajomych) odgrywa w życiu każdego z nas ważną rolę, choć nie myślimy chętnie na ten temat, a nawet czynimy dużo, by myśl o śmierci odsunąć jak najdalej. Niemniej jednak pytań: Co stanie się z moim życiem? Czy śmierć kończy je ostatecznie? nie można pozbyć się całkowicie. Czy jest na nie odpowiedź? Tak! Leży ona jednak w sferze wykraczającej poza granice ludzkich możliwości.
Problem śmierci i tego, co po niej, podejmuje św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian, w rozdziale 15. Apostoł pisze w nim o męce i śmierci krzyżowej Chrystusa, ale także i o Jego zmartwychwstaniu. Ciało Pana - mówi Apostoł - nie pozostało w grobie. Jezus Chrystus trzeciego dnia zmartwychwstał. Zwyciężył śmierć! Niektórzy jednak z Jego uczniów wątpili.
Gdy umierali pierwsi chrześcijanie, ich bliscy pytali więc: Gdzie są nasi zmarli? Czy po nich zostaną jedynie wspomnienia i nic więcej? Św. Paweł zdawał sobie sprawę z wielkiej wagi pytania i z konieczności udzielenia jasnej odpowiedzi. Wskazał więc Jezusa Chrystusa: Jego zmartwychwstanie jest odpowiedzią na pytanie o los człowieka po śmierci ciała. Chrystus zmartwychwstał! Żyje! Okrutna śmierć nie była w stanie Go pokonać. Aby zwyciężyć śmierć i żyć wiecznie, trzeba wierzyć w Chrystusa i Chrystusowi, trzeba łączyć się z Nim, ponieważ tylko On, jeden jedyny, pokonał cierpienie i śmierć. Tylko On, zmartwychwstając, odsunął z grobowca ludzi, jakim jest ziemia, grobowy kamień.
Apostoł świadczy o zmartwychwstaniu, ponieważ osobiście spotkał zmartwychwstałego Pana: „W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie” (1 Kor 15, 9).
Jezus zmartwychwstał jako pierwszy z umarłych. Odtąd ci, którzy Mu uwierzyli, będą przez Niego wskrzeszeni do życia. „Jako ostatni wróg (człowieka) zostanie pokonana śmierć” (1Kor 15, 26). Dla św. Pawła wiara i wynikający z niej związek ze Zwycięzcą śmierci są jedyną możliwością zachowania życia na wieki. Wierzyć w Jezusa i jednoczyć się z Nim podczas ziemskiego życia, oznacza mieć udział w Jego zwycięstwie nad śmiercią.
Taka jest treść świąt Wielkanocy, świąt zwycięstwa życia, którym z nami podzielił się Bóg.
W tym dniu radosnym pragnę pozdrowić Czytelników słowami, jakimi w XIV w. w płockiej katedrze biskup ogłaszał wiernym, zebranym na Mszy rezurekcyjnej, zmartwychwstanie Pana: „Zwiastuję wam radość wielką, że jest Alleluja!”.