Imię wyraża również istotę Boga, który przedstawił się Mojżeszowi jako: „Jestem, który Jestem” (JHWH, ’ehjeh ’ăšer ’ehjeh, Wj 3, 14). To najczęstsze tłumaczenie, choć spotyka się również inne, np. „Ja Będę, który Byłem”. Oznacza to: będę z tobą, jak byłem z twoimi przodkami. Stąd tak ważne w Biblii jest wspominanie tego, co Bóg uczynił w historii. „Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy” – śpiewamy podczas liturgii.

Warto wiedzieć, że Żydzi przez szacunek nie wymawiają imienia Boga – Jahwe, ale zastępują je innymi określeniami, np.: Adonai, Elohim (Pan) lub Hashem, co dosłownie oznacza „to Imię”, czyli imię Boga.

Dla chrześcijan szczególne znaczenie ma również imię Jezus. Po hebrajsku brzmi ono Jeshua i pochodzi od biblijnego Jehoshua. Zawiera w sobie Jeho, czyli pierwsze litery imienia Bożego – Jahwe. Ponadto jest tam zawarty czasownik jasza, który oznacza: „uratować, wybawić, zbawić”. Jezus jest zatem Bogiem ratującym człowieka, poświęcającym życie, aby nas wyzwolić.

W świecie biblijnym ważne jest też to, kto nadaje imię. Z polecenia anioła Jezusowi imię nadał Józef. Przez ten gest Józef stał się prawnym ojcem Chrystusa, a będąc potomkiem króla Dawida, włączył w ten sposób Jezusa do królewskiego rodu. Jezus był zatem oczekiwanym i zapowiadanym potomkiem Dawida. Obrazują to dwie jego genealogie, które znajdujemy w Nowym Testamencie (por. Mt 1, 1-17 oraz Łk 3, 23-38).

Ludzie Starego Testamentu czekali na Mesjasza, który wyzwoli ich z niewoli rzymskiej. Tymczasem Jezus przyszedł na świat przede wszystkim po to, aby wybawić ludzi od znacznie gorszej niewoli – od zła i grzechu. Chrystus także dziś pokonuje grzech, wyzwala nas i pomaga nam być wolnymi.

Prorok Sofoniasz pisze o ludzie pokornym i wiernym, który szuka schronienia w imieniu Pana (por. So 3, 12). Nie dopuszcza się on nieprawości ani nie wypowiada kłamstw. To pokazuje, że zbawienie, które przynosi Bóg, nie działa automatycznie, ale spotyka się z wolną wolą człowieka, którą Bóg szanuje. Święty Augustyn podkreślił, że „Bóg stworzył nas bez nas, ale nie może nas zbawić bez nas”.

Kiedy wymawiamy w modlitwie imię Jezus, wołamy do Niego o ratunek, o zbawienie. Jezus daje nam to wyzwolenie, jeśli Go o to prosimy. Mamy pewność, że możemy otrzymać odpuszczenie grzechów w sakramencie pokuty. To wyzwolenie zostaje dopełnione w sakramencie Eucharystii, poprzez którą Jezus daje nam samego siebie.

Warto zadać sobie pytanie: Jaka jest moja wiara w wyzwalającą moc Jezusa obecnego w sakramentach?