Zachowały się w niektórych miejscach różańce z chleba lub inne wykonane przez więźniów w niemieckich obozach zagłady, jak np. ten w Oświęcimiu, dzisiaj znajdujący się w skarbcu. Niezwykłą pamiątką jest różaniec podarowany przez św. Maksymiliana jednemu z więźniów, który dzięki modlitwie różańcowej uratował swoje życie i przetrwał piekło obozu koncentracyjnego.

Różaniec dawały matki dzieciom na daleką drogę, czasem na nową drogę życia czy wyruszającym do wojska. Pewien człowiek opowiadał, że ten różaniec, który dała mu matka, gdy szedł do wojska, tak przemienił jego wewnętrzne życie, że od tamtej chwili w jego życiu nie było dnia bez modlitwy różańcowej. Jako ojciec prowadzi każdego dnia modlitwę w domu rodzinnym i ten zwyczaj przekazuje swoim dzieciom i wnukom. Uznał, że różaniec to najcenniejszy prezent, jaki mógł otrzymać. Wielu z nas zachowuje i ceni sobie „papieski różaniec”, pamiątkę od św. Jana Pawła II.

Św. Jan Paweł II mówił: „aby przez modlitwę różańcową kontemplować oblicze Jezusa poprzez oczy i serce Maryi”. Mówiony głośno i szeptany przez setki ludzi. W portugalskiej Fatimie Matka Boża ujawniła trójce dzieci swe imię: „Matka Boża Różańcowa”. Kiedy się ukazywała, prosiła, by modlić się na różańcu. Zapewniała, że tylko modlitwa różańcowa może uratować świat przed katastrofą.

Różaniec to ulubiona modlitwa wielu świętych. Św. Jan Paweł II powiedział na początku swego pontyfikatu, że Różaniec był jego ulubioną modlitwą. Św. Franciszek Salezy mówił zaś: „Poprzez tę modlitwę rozwijamy się, wzrastamy i poznajemy nowe horyzonty.

Św. Maksymilian Kolbe pisał natomiast: „Prosta a wzniosła zarazem modlitwa – to różaniec święty. Przez tę modlitwę łatwo możemy otrzymać wielkie łaski i błogosławieństwo Boże. W serca zbolałe spływa balsam ukojenia, w duszach zrozpaczonych wita znowu promyk nadziei”. Św. Ojciec Pio zachęcał, by jego duchowe dzieci posiadały nawyk modlenia się na różańcu codziennie. Mawiał: „Odmawiajcie zawsze Jej Różaniec i czyńcie dobro. Dzięki tej modlitwie szatan spudłuje swe ataki i będzie pokonany, i to zawsze. Jest to modlitwa do Tej, która odnosi triumf nad wszystkim i nad wszystkimi”.

Wielu papieży pisało o Różańcu, wydawali liczne dokumenty, np. papież Leon XII poświęcił tej modlitwie maryjnej aż szesnaście dokumentów. Zaś Papież Leon XIII nazywany jest Różańcowym Papieżem. We wrześniu, przez sześć lat, pisał krótkie encykliki poświęcone Różańcowi Świętemu, chcąc w ten sposób zachęcać ludzi, by się modlili na różańcu.

Ojciec Święty Benedykt XV powiedział: „Matka Boża, która jest pośredniczką i szafarką wszelkich łask udzielonych ludziom, ma tak wielki wpływ na swego Boskiego Syna, że zawsze okazuje swą moc, zwłaszcza wtedy, gdy uciekamy się do różańca świętego”. 7 października został ustanowiony liturgicznym Świętem Matki Bożej Różańcowej, aby upamiętnić różańcowe zwycięstwo pod Lepanto. W miesiącu różańcowym pomyślmy, ile razy w naszym życiu różaniec pomógł odnieść zwycięstwo, kochajmy różaniec i z nim się nie rozstawajmy.