Reklama

Niedziela Małopolska

Z wizytą u tarnowskich misjonarzy w Afryce

Co zmieni się w tarnowskim szpitalu w Bagandou w Republice Środkowoafrykańskiej? Kto może pojechać do Kamerunu? Co robi ks. Mateusz Dziedzic, który wrócił na misje, mimo trudnych chwil podczas porwania przez rebeliantów? O tym dowiemy się z rozmowy Ewy Biedroń z ks. Krzysztofem Czermakiem, wikariuszem biskupa tarnowskiego ds. misji, który niedawno był w Afryce

Niedziela małopolska 18/2017, str. 5

[ TEMATY ]

wywiad

misje

misjonarz

Arch. ks. Krzysztofa Czermaka

Kierownictwo szpitala w Bagandou przejęły siostry kombonianki

Kierownictwo szpitala w Bagandou przejęły siostry kombonianki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

EWA BIEDROŃ: – W lesie w Bagandou w Republice Środkowoafrykańskiej znajduje się szpital dla Pigmejów i innych potrzebujących. Wizyta Księdza była związana z przekazaniem kierownictwa w tej placówce medycznej. Co się zmieni?

KS. KRZYSZTOF CZERMAK: – Oddajemy placówkę w bardzo dobre ręce i możemy być spokojni, że szpital nadal będzie funkcjonował. Teraz pracują tam dwie siostry kombonianki, które pochodzą z Etiopii i z Włoch. Mają doświadczenie w pracy misyjnej, są także położnymi. Ich pracę nadal będzie wspierał miejscowy personel. Natomiast dotychczasowa dyrektor szpitala Izabela Cywa, a także pomagająca jej Magdalena Iwan – dwie świeckie misjonarki posłane przez Kościół tarnowski – zakończyły ofiarną pracę i służbę chorym. Kościół tarnowski nadal będzie wspierał materialnie prowadzenie tego szpitala.

– Szpital przed laty wybudowała diecezja tarnowska, dzięki ofiarom zebranym przez kolędników misyjnych. Jest on utrzymywany także z datków zbieranych co roku przez dzieci i młodzież podczas tego przedsięwzięcia. Jaka jest rola tego szpitala?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

– W szpitalu leczą się Pigmeje, ich dzieci, a pozostali pacjenci często pokonują nawet 60 km, by skorzystać z fachowej pomocy. Tego typu placówka w tamtym rejonie jest czymś bezcennym dla miejscowej ludności. Obok operacji, konsultacji medycznych, miejscowe dzieci, cierpiące na niedożywienie, są objęte specjalną opieką. Wspieramy projekt, który ich dotyczy. Szpital posiada 50 łóżek dla chorych, blok operacyjny, salę porodową, aptekę, laboratorium i gabinet dentystyczny. W minionym roku z usług placówki skorzystało niemal 4700 osób, a hospitalizacji poddaje się ponad 2 tys. z nich. 60 proc. pacjentów to dzieci do 5. roku życia.

– Odwiedził Ksiądz także dziewięciu tarnowskich misjonarzy pracujących w Republice Środkowoafrykańskiej. Czym obecnie zajmuje się ks. Mateusz Dziedzic, za którego modliła się cała Polska, kiedy został porwany przez rebeliantów? Po krótkim pobycie w Polsce kapłan wrócił do Afryki.

– Ks. Dziedzic nadal pracuje w diecezji Bouar, czyli wrócił do tej samej diecezji, gdzie kiedyś został porwany. Przemierzając samochodem szosę prowadzącą do Kamerunu, ma możność zobaczyć tych, którzy kiedyś (choć może to nie te same osoby) go uprowadzili. Stoją bowiem niedaleko szosy z karabinami i próbują kontrolować ruch. Na szczęście, nie zatrzymują misjonarzy. Ks. Mateusz jest pomocnikiem miejscowego biskupa i troszczy się o formację chłopców, którzy znajdują się w szkole zwanej niższym seminarium. Może kiedyś niektórzy z nich zostaną kapłanami. Całą tą instytucją kieruje tarnowski kapłan, ks. Leszek Zieliński.

– Był Ksiądz także w Bertoua w Kamerunie, gdzie tarnowska misjonarka Ewa Gawin, dzięki pomocy kolędników misyjnych, wybudowała szkołę dla dzieci głuchoniemych. Jaka pomoc jest tam potrzebna?

Reklama

– W styczniu minęło 27 lat, od kiedy w Kamerunie rozpoczęła misyjną pracę tarnowska misjonarka Ewa Gawin. Od lat pomaga chorym i więźniom. Sama poszukuje niepełnosprawnych, głuchoniemych, dba o ich zdrowie, pomaga w zakupie protez i wózków inwalidzkich. Jej wielkim dziełem jest budowa szkoły dla dzieci głuchoniemych. Z placówki edukacyjnej i z internatu korzystają także osoby niepełnosprawne ruchowo i z upośledzeniem umysłowym. W szkole uczy się 130 dzieci, a z internatu korzysta 40 podopiecznych. Pani Ewie pomagają dwie wolontariuszki: Małgorzata Pietrucha i Magdalena Słowik, ale potrzeby nadal są tam bardzo duże. Osobiście dostrzegam konieczność zwiększenia liczby wychowawców, ponieważ są tam także dzieci, które nie chodzą o własnych siłach. Wolontariusze, którzy chcą pomagać najmłodszym, mogą się zgłaszać do Wydziału Misyjnego Kurii Diecezjalnej w Tarnowie. Potrzeba ludzi otwartego serca, bo jest to praca charytatywna.

* * *

Pierwszy taki w Czadzie

Diecezja tarnowska pomogła wybudować kościół pw. Miłosierdzia Bożego w Ndżamenie, w Czadzie. Uroczystej konsekracji świątyni dokonał w Niedzielę Bożego Miłosierdzia bp Andrzej Jeż.

– Prace przy budowie kościoła przebiegały bardzo szybko, bo 2,5 roku – mówi ks. Krzysztof Czermak, dyrektor Wydziału Misyjnego Kurii Diecezjalnej w Tarnowie. I dodaje: – Będzie to pierwszy kościół w Czadzie pw. Miłosierdzia Bożego. Budynek kościelny to trzecia świątynia na terenie stolicy kraju. Jest tam w sumie kilkanaście parafii katolickich, ale zazwyczaj wierni gromadzą się pod wiatami i tak sprawuje się liturgię.

Inicjatorem budowy kościoła jest tarnowski misjonarz ks. Stanisław Worwa. Razem z nim w parafii pracuje ks. Paweł Tabiś, pochodzący również z diecezji tarnowskiej. W każdą niedzielę celebrują dwie Msze św., w których uczestniczy do 2800 osób. Osiemdziesiąt procent pieniędzy na budowę kościoła pochodziło z diecezji tarnowskiej.

Ewa Biedroń/diecezja.tarnow.pl/

2017-04-26 14:49

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Cudowny kapłan

Niedziela częstochowska 4/2015, str. 4-5

[ TEMATY ]

misjonarz

Archiwum rodziny Cudaków

Ks. Emil Cudak w Kamerunie

Ks. Emil Cudak w Kamerunie

Bez wątpienia takim człowiekiem i księdzem był śp. ks. kan. Emil Cudak (1950-2014). Ci, którzy go znali – zarówno w Polsce, jak i w Afryce oraz Stanach Zjednoczonych – jednogłośnie stwierdzają: – Misjonarz bez reszty oddany Panu Bogu i ludziom

Rocznik ks. Emila, jako jedyny w historii Kościoła częstochowskiego, przyjął święcenia kapłańskie na... schodach obecnej bazyliki archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie. W przypadku ks. Cudaka okazało się to niejako prorocze. Całe bowiem jego kapłańskie posługiwanie było swoistym wspinaniem się po schodach życia, do którego zaprosił go Pan Bóg 15 grudnia 1950 r. Wtedy właśnie przyszedł na świat w miejscowości Turzyn w powiecie włoszczowskim. Jego rodzice – Władysław i Anna z domu Gawlikowska – mieli jeszcze czworo dzieci: Eugeniusza, Romualda, Bogusława i Marię. Rodzeństwo w rozmowie z „Niedzielą” zgodnie podkreśla, że od dzieciństwa wiedział, że będzie księdzem. – Zbierał nas wszystkich i naśladował liturgiczne obrzędy podpatrzone podczas Mszy św. – mówią jego bracia i siostra. – Był bardzo pogodnym, radosnym i żywym dzieckiem. Był bardzo dobry. Lubił jeździć na rowerze, pływać. Dobrze też się uczył. Na tyle dobrze, że jedna z nauczycielek pewnego razu stwierdziła, że „szkoda go dawać do jakiejś szkoły zawodowej” – dopowiadają z uśmiechem.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV przed „Anioł Pański”: naszą nadzieją jest Jezus

2025-12-14 12:15

[ TEMATY ]

Leon XIV

PAP/EPA/FABIO FRUSTACI

„Jezus jest naszą nadzieją, zwłaszcza w godzinie próby, kiedy wydaje się, że życie traci sens, a wszystko jawi się nam mroczniejsze, brakuje nam słów i uciążliwe jest dla nas słuchanie bliźniego” - powiedział Ojciec Święty w rozważaniu poprzedzającym niedzielną modlitwę „Anioł Pański”.

Dzisiejsza Ewangelia prowadzi nas do więzienia na widzenie z Janem Chrzcicielem, który jest przetrzymywany z powodu swojego nauczania (por. Mt 14, 3-5). Mimo to nie traci on nadziei, stając się dla nas znakiem, że proroctwo, nawet skute łańcuchami, pozostaje wolnym głosem w poszukiwaniu prawdy i sprawiedliwości.
CZYTAJ DALEJ

Błogosławiona lekarka i błogosławiona pielęgniarka w kaplicy szpitalnej

2025-12-14 19:26

Magdalena Lewandowska

Relikwie pielęgniarki bł. s. Marty Wieckiej i lekarki bł. s. Ewy Bogumiły Noiszewskiej.

Relikwie pielęgniarki bł. s. Marty Wieckiej i lekarki bł. s. Ewy Bogumiły Noiszewskiej.

– Postawa tych dwóch błogosławionych kobiet jest dziś przypomnieniem, że nadzieja rodzi się tam, gdzie człowiek nie zostaje obojętny na cierpienie innych – mówi ks. Krzysztof Jankowski.

Kaplicę Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego przy ul. Borowskiej we Wrocławiu nawiedziły relikwie pielęgniarki bł. s. Marty Wieckiej i lekarki bł. s. Ewy Bogumiły Noiszewskiej, niezwykłych kobiet, które z oddaniem służyły chorym i cierpiącym. Eucharystii w szpitalnej kaplicy – która w Roku Świętym pełni funkcje kościoła jubileuszowego – przewodniczył ks. dr Marcin Kołodziej, asystent kościelny Dolnośląskiego Oddziału Stowarzyszenia Lekarzy Katolickich, a koncelebrowali ją kapelani szpitalni. Obecny był personel medyczny, pacjenci i wierni.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję