Wspomniani biskupi zauważyli, że kwestie celibatu i moralności seksualnej nie zostały podjęte w dokumencie końcowym XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów i nie ma nowego stanu rzeczy w kwestii ewentualnego wyświęcania kobiet. Kwestia władzy została potępiona przez papieża Franciszka pod hasłem „klerykalizmu” i została rozwiązana w dokumencie końcowym za pomocą „kompleksowego projektu wspólnej, duchowej drogi dla Kościoła” - wskazali. Zdaniem czterech biskupów cele niemieckiej drogi synodalnej i globalnego procesu synodu kościelnego są rozbieżne pod względem treści. Skrytykowali podobny do parlamentarnego styl pracy niemieckiej „drogi synodalnej”, polegający jedynie na pozyskiwaniu większości, a nie na duchowym rozeznaniu, do czego wzywa nas dokument końcowy Synodu rzymskiego. W ten sposób „większość w izbie o liberalnym podejściu do kwestii polityki kościelnej” chciała przeforsować swoje kwestie pod ogromną presją opinii publicznej. „Czyniąc to, spowodowała jednak wiele rozdrażnienia i urazów wśród całego ludu Bożego”.

Czterej biskupi mają nadzieję, że „kontynuacja drogi synodalnej w Niemczech może być również drogą pokuty”. Są przekonani, że wiele z tego, czego domaga się Synod Kościoła Powszechnego w zakresie przejrzystości, odpowiedzialności i zaufania, zostało już zrealizowane. Jednocześnie istnieje potrzeba duchowego pogłębienia, poprawy uczestnictwa i większego skupienia się na misji. Biskupi nie mają wątpliwości, że „zawsze potrzebują nawrócenia”. Są również „gotowi wkroczyć na drogę zapoczątkowaną na Synodzie Rzymskim wraz ze swoimi braćmi biskupami i jak największą liczbą innych uczestników z jak największej liczby grup kościelnych” - podsumowano w oświadczeniu. Przewodnim pytaniem jest, jakie formy i struktury pomogłyby wiernym w Niemczech „być ludem uczniów i misjonarzy podążających razem” - wskazują czterej niemieccy biskupi.