Rozważanie 5

O Świętogórska

Panno z Gostynia

Panno nad pannami

módl się za nami

Piąty dzień naszego majowego pielgrzymowania pozwala nam stanąć na gościnnej ziemi Archidiecezji Poznańskiej. Wśród wielu świątyń, znajduje się Świętogórskie Sanktuarium, którego sercem i duszą jest umieszczony w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem i kwiatem róży w dłoni. Matkę i Dzieciątko umieścił artysta na balkonie przykrytym wzorzystym dywanem. Z balkonu roztacza się widok z jednej strony na kościółek świętogórski, a z drugiej na miasteczko Gostyń z charakterystyczną wieżą kościoła farnego. Sama postać Matki Bożej, układ i kolor Jej szat przypominają przedstawienia Madonny w typie Hodegetri, nawiązujące do wczesnośredniowiecznej sztuki bizantyjskiej.

Maryja przedstawiona jest w pozycji siedzącej – na tronie. Na swej lewej ręce trzyma siedzące Dzieciątko Jezus – podtrzymujące księgę i królewskie jabłko, a prawą dłonią wskazuje na Swego Syna. Jednocześnie trzyma w niej biały kwiat róży – symbol czystości i wierności. Po dokładnym przyjrzeniu się można zauważyć, że w jeden z palców wbija się kolec – co symbolizuje cierpienie.

Na tylnej ściance balkonu wypisane zostały słowa łacińskie dobrze korespondujące z tematyką maryjną. Z lewej strony autor umieścił werset z Pieśni nad Pieśniami (3,6): QUE EST ISTA QUE ASCENDIT PER DESERTUM CANTICORUM (Kim jest ta, ci się wyłania z pustyni). Po prawej strony widnieją słowa zaczerpnięte z teologii patrystycznej, nawiązującej do białego kwiatu róży: EIA PARES NIVEI SALVE VIRGUNCULA FLORIS SALVE DULCE DECUS GLORIA PRIMA MEI (Przeto witaj Rodzicielko białego jak kwiat śniegu, witaj, Panienko, słodka ozdobo, chwało pierwsza moja).

Dla historii obrazu, a także kultu maryjnego, niezmiernie ważne wydarzenie miało miejsce w 1726 r. Kustosze sanktuarium skierowali wówczas prośbę do Sufragana Poznańskiego biskupa Karola Łodzia Ponińskiego o przysłanie komisji duchownej, celem zbadania prawdziwości łask i cudów przy obrazie Matki Boskiej. Poprzednia opinia o cudowności wydana była w 1511 r., zatem pochodziła z okresu, gdy obecny obraz jeszcze nie istniał. Komisja złożona z biegłych w teologii, prawie kanonicznym i medycynie przesłuchała na miejscu wielu świadków niezwykłych wydarzeń. W dniu 2 sierpnia 1726 r. wydano dekret, w którym komisja ogłosiła obraz za cudowny i słynący łaskami: Sam zaś Obraz pomieniony, tej Matki Boga uznaje za cudowny i słynący łaskami;dozwala takim go mianować, ogłaszać w kazaniach, wystawiać go ku publicznemu poszanowaniu, odprawiać przed nim modły i Msze Święte, składać pobożne ofiary i hołdy czci należącej się Matce Boga.

Obraz przez wieki otaczany czcią wiernych, koronowany został na prawie papieskim w dn. 24 czerwca 1928 r. Uroczystego nałożenia koron dokonał ks. kardynał August Hlond, ówczesny Prymas Polski. Sława gostyńskiego sanktuarium dotarła również do Watykanu, bowiem Jan XXIII przesłał pisane własną ręką specjalne błogosławieństwo, nazywając Świętą Górę drugą po Jasnej Górze stolicą maryjną Polski, a ofiarowany przez niego różaniec złożono w sanktuarium jako wotum.

Dzisiaj Święta Góra jest jednym z największych ośrodków życia religijnego w Wielkopolsce i miejscem ufnej modlitwy o trzeźwość narodu.